Z nieskrywaną satysfakcją i nadzieją oznajmiam wszem i wobec, że ustanowiona została Fundacja Nowe Spojrzenie. Mam zaszczyt być jednym z założycieli organizacji, która zajmuje się między innymi przeciwdziałaniem wykluczeniu transportowemu, zwłaszcza osób niewidomych i niedowidzących. Postępujący proces wykluczenia transportowego w Polsce dotyka zwłaszcza osoby z dysfunkcją wzroku, które bodaj najbardziej potrzebują sprawnie funkcjonującego transportu publicznego. Nie są one w stanie zaspokoić swoich potrzeb transportowych we własnym zakresie, a poruszanie się środkami komunikacji zbiorowej daje im poczucie niezależności oraz otwiera nowe możliwości aktywności życiowej, a także umożliwia dostęp do świadczeń opieki zdrowotnej i rehabilitacji.
W ramach Fundacji Nowe Spojrzenie zajmuję się tym, co dotychczas robiłem prywatnie, czyli działalnością na rzecz poprawy funkcjonowania systemu publicznego transportu zbiorowego. Począwszy od wskazywania na ułomne rozwiązania prawne w zakresie organizacji i wykonywania usług transportu zbiorowego, kończąc zaś na sprawach jednostkowych np. mankamentów rozkładu jazdy pociągów. Oficjalne wystąpienia Fundacja będę zamieszczał również na moim prywatnym blogu „Błękitna chusteczka”.
Poniżej zamieszczam opinię Fundacji Nowe Spojrzenie do skierowanego do konsultacji społecznych projektu zmian w ustawie o publicznym transporcie zbiorowym.
Opinia do projektu z dnia 14 lipca 2017 r. ustawy
o zmianie ustawy o publicznym transporcie zbiorowym
Przedłożony do konsultacji społecznych projekt zawiera szereg istotnych dla pasażerów zmian w zakresie organizowania i finansowanie usług o charakterze użyteczności publicznej w transporcie kolejowym.
Wyposażenie ministra właściwego do spraw transportu w narzędzia wpływające na kształt organizowanych przewozów kolejowych w regionach jest ideą godną uwagi i dalszych prac legislacyjnych. Jednakże przyjęte w projekcie rozwiązania są nazbyt ogólnikowe i dają możliwość ich dowolnego stosowania, bez obiektywnych kryteriów interwencji w zakresie finansowania i organizowania wojewódzkich przewozów kolejowych.
Projekt nie zawiera zapisów co do procentowej kwoty dofinansowania przewozów kolejowych organizowanych przez marszałków województw. Wprawdzie dofinansowanie może być uzależnione jest od opinii Prezesa UTK planów zrównoważonego transportu regionów w zakresie wypełniania zaleceń zawartych w krajowym planie transportowym, jednak decyzja co do przyznania przez ministra dofinansowania jest dowolna. Może więc dojść do sytuacji, której dwa regiony wykonujące zalecenia zawarte w krajowym planie transportowym zostaną potraktowane zgoła odmiennie. W sposób arbitralny i nie wymagający uzasadnienia jedno województwo dostanie dofinansowanie z budżetu państwa, a inne już tego dofinansowania nie otrzymają. Fakultatywność taka będzie przyczyną nowych konfliktów nie mających nic wspólnego z interesem podróżnych.
Niezrozumiałe jest również rozwiązanie, w którym marszałek miałby tracić możliwość uzyskania dofinansowania z budżetu państwa wojewódzkich przewozów pasażerskich w transporcie kolejowym, na całym obszarze jego właściwości, w przypadku niewykonania zaleceń dotyczących tzw. połączeń stykowych, realizowanych do najbliższej stacji w sąsiednim regionie.
Skoro projekt zawiera mechanizm dofinansowania przewozów kolejowych organizowanych przez marszałków, co generalnie należy uznać jako krok w dobrym kierunku, to brak zapisów dotyczących zaleceń w zakresie połączeń transgranicznych jest poważnym mankamentem przedłożonego projektu. Dla przykładu, jeden z większych regionów, Małopolska nie uruchamia żądnego transgranicznego połączenia kolejowego ze Słowacją.
Wobec powyższego zwracam się z uprzejmą prośba do Pana Ministra o uzupełnienie projektu o:
1. Wprowadzenie obiektywnych kryteriów w zakresie przyznawania dofinansowań organizowanego przez marszałków województw transportu kolejowego, a także zawarcia procentowego poziomu możliwego dofinansowania.
2. Wprowadzenia zasady proporcjonalności, w ramach której marszałek może nie otrzymać dofinansowania wyłącznie w tym zakresie w jakim organizowane przez niego przewozy w pasażerskim transporcie kolejowym nie spełniają zaleceń zawartych w krajowym planie transportowym.
3. Rozszerzenie uprawnień ministra właściwego do spraw transportu o zawieranie w krajowym planie transportowym zaleceń w zakresie organizacji przez marszałków województw kolejowych przewozów transgranicznych.
Ponadto w związku z przedłużającym się pracami nad tzw. dużą nowelizacją ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, zwracam się z uprzejmą prośbą o rozważenie możliwości przedłużenia dotychczasowych zasad stosowania i refundacji ulg ustawowych o kolejny rok. Pozwoli to zapobiec sytuacji, w której brak przyjęcia przez Parlament tzw. dużej nowelizacji, doprowadzi do drastycznego ograniczenia stosowania ulg ustawowych, zarówno w transporcie kolejowym jak i drogowym. Realizacja takiego scenariusza zwiększy poziom wykluczenia transportowego wśród osób niepełnosprawnych, uczniów i studentów.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz